در کتاب پرتویی از اسرار نماز مطلبی را از آقای قرا ئتی خواندم که نوشته بودند اگر می خواهید به خدا برسید سه آیه شمارا به راحتی به خدا می رساند.
آیه اول: سورة طه‌آیه 14: "إِنَّنِی‌َّ أَنَا اللَّه‌ُ لاَ َّإِلَـَه‌َ إِلآ َّأَنَا فَاعْبُدْنِی وَ أَقِم‌ِ الصَّلَوَة‌َ لِذِکْرِی‌َّ ; من اللّه هستم، معبودی جز من نیست; مرا پرستش کن و نماز را برای یاد من به پا دار."
به سادگی از معنای آخر آیه می توان فهمید که نماز موجب می شود ما خدا را بیاد آوریم واژه ذکر به معنای یادآوری است.در این آیه، به یکی از فلسفه‌ها و نقش‌های مهم نماز اشاره شده است. انسان در زندگی این جهان با توجه به عوامل غافل کننده نیاز به تذکر و یادآوری دارد. نماز این وظیفه مهم را به خوبی انجام می‌دهد و در فاصله‌های مختلف زمانی، ما را به یاد خدا انداخته و از غفلت بیرون می‌آورد.
آیه دوم: سورة رعد آیه 28: "الَّذِین‌َ ءَامَنُواْ وَ تَطْمَئن‌ُّ قُلُوبُهُم بِذِکْرِ اللَّه‌ِ أَلاَ بِذِکْرِ اللَّه‌ِ تَطْمَئن‌ُّ الْقُلُوب; آن‌ها کسانی هستند که ایمان آورده‌اند و دل‌هایشان به یاد خدا مطمئن است، آگاه باشید با یاد خدا دل‌ها آرامش می‌یابد!"
بنابر این ذکر خدا به واسطه نماز موجب آرامش واطمئنان قلب می شود.این یعنی با خدا بودن واز او دور نبودن.
یکی از بزرگ‌ترین بلاهای زندگی انسان، نگرانی و اضطراب در زندگی اجتماعی و فردی است. عوامل این نگرانی‌ها، آینده تاریک و مبهم، گذشته تاریک، احساس پوچی زندگی، سوءظن‌ها و توهمات، دنیاپرستی و ترس از مرگ می‌تواند باشد. .
همة این عوامل در برابر ایمان به خدا ذوب و بی رنگ شده و انسان با ایمان به خدا و یاد او آرامش خاصی پیدا می‌کند.
آیه سوم: سورة عنکبوت‌آیه 45; "...أَقِم‌ِ الصَّلَوَة‌َ إِن‌َّ الصَّلَوَة‌َ تَنْهَی‌َ عَن‌ِ الْفَحْشَآءِ وَ الْمُنکَر"
انسان در طول شبانه‌روز، خواه‌ناخواه با انواع گناهان و منکرات مواجه می‌شود. در این صورت به عامل بازدارنده‌ای نیاز دارد تا در گرداب گناهان فرو نرود. مهم‌ترین عامل، اعتقاد به خداوند و روز قیامت است. اقامه نماز در طول شبانه روز این عامل را در ما تقویت کرده و همیشه ما را به یاد مبدأ و معاد می‌اندازد و این یادآوری ما را از ارتکاب گناه باز می‌دارد.
افزون بر آن، خود نماز شرایطی از جمله طهارت، غصب نکردن و... دارد مراعات همة این امور در آلوده نشدن به گناهان اثر مهمی دارد.
نتیجه
از قرار دادن این سه آیه در کنار هم به خوبی می‌فهمیم که نماز، انسان را به یاد خدا می‌اندازد و یاد خدا دو اثر مهم دارد: یکی آرامش و اطمینان نفس و دیگری دوری از گناهان.
وقتی نمازگزار به این مراحل رسید، خداوند مهربان اورا مورد خطاب قرار داده و به بهشت جاویدان فرا می‌خواند
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ?27? ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ?28? فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ?29? وَادْخُلِی جَنَّتِی ?30?.
"ای نفس مطمئنه به سوی پروردگارت باز گرد، در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است در زمرة بندگانم درآی و در بهشتم گام بگذار. واین یعنی رسیدن به خدا وکمال واقعی انسان.
منبع: پرتوی از اسرار نماز، محسن قرائتی.
