به گزارش آفتاب دل به نقل از باشگاه خبرنگاران ،

یکی از کسانی که نام آن را بسیار شنیده ایم و گفتارهایی چند از آن محتوای صفحات کتاب های درسی را پربار می کرد، لقمان بود.
همیشه بعد از خواندن نصایح لقمان به پسرش که سرشار از اندیشه و نگاهی عمیق است سؤال های زیادی به ذهن خطور می کرد و گاهی هنوز هم این سؤالات شیرینی حکایات و پندهای او را یادآوری می کند.
اینکه لقمان که بود و چگونه گفتارها و رفتارهایش بعد از گذر هزاران سال بر جان و روح دل و اندیشه می نشیند.
نام لقمان دوبار در قرآن آمده و خداوند در سور سی و یکم "لقمان" ده پند حکیمانه او به پسرش را در ضمن شش آیه بیان کرده است.
در مورد اینکه لقمان پیامبر بود یا حکیم، پیامبر اسلام فرمودند: به حق می گویم که لقمان پیامبر نبود ولی بنده ای بود که بسیار فکر می کرد، ایمان و یقینش عالی بود، خدا را دوست می داشت و خدا نیز او را دوست داشت و نعمت حکمت بر او ارزانی فرمود.
اما شاید سؤال پیش آید که لقمان برده سیاه چهره و دارای لب های ستبر و درشت چگونه انوار حکمت و معرفت بر زبانش جاری شد؟؟؟
باید گفت که مقام و ارجمندی لقمان به خاطر روح و روان مخلص و پاکی بود که به تمام وجودش حکمرانی می کرد.
لقمان روحو روان خود را با فکر و عبرت گرفتن از حوادث تربیت می کرد.
در راه بندگی خداوند زحمت ها و سختی های زیادی کشید و همواره با هوس ها و خواهش های نفسانی خود مبارزه می کرد.
روزی شخصی از لقمان پرسید: تو مگر با ما چوپانی نمی کردی پس این همه علم و حکمت از کجا نصیب تو شد؟ لقمان در پاسخ گفت: این داشتن علم و حکمت به خواست خدا و ادای