دل شکستن گناه .... شکستن دل انسانی و ناراحت کردن او از گناهانی است که فقط با پشیمان شدن و طلب آمرزش از خداوند آمرزیده نمی شود. بلکه باید به نحوی دل آن فرد را نیز به دست آورد و او را از خود راضی و خشنود نمود . در حدیث آمده است که خداوند می فرماید: «انا عند المنکسره قلوبهم؛ من همدم قلب های شکسته هستم» یعنی انسان دل شکسته در پیشگاه خداوند دارای جایگاه ویژه ای است و مورد توجه خداوند می باشد و دعا و نفرین انسان دل شکسته خیلی زود اثر می بخشد. پس در مرحله اول باید انسان مراقب باشد دل کسی را نشکند و قلبی را جریحه دار نسازد و اگر خدای ناخواسته این اتفاق افتاد باید به سرعت جبران و تلافی کند و دل شکسته را التیام بخشد و آن را به دست آورد و تنها استغفار و آمرزش کافی نیست مگر این که آن فرد از انسان دور باشد و انسان قدرت جبران نداشته باشد که در این صورت علاوه بر استغفار و طلب آمرزش از درگاه الهی باید در حق آن فرد دعای خیر کرد و خیر دنیا و آخرت او را از خداوند درخواست نمود و با این کار انشاءالله قلب او در باطن از شما راضی و خشنود می گردد. آیا دل آزردن و دل شکستن گناه دارد؟ آیا میتوانم بی اعتنا باشم؟ آیا با این عمل کسی به بهشت میرود؟
در این زمینه شما می توانید با عذرخواهی و جبران کردن به وسیله احسان و هدیه و همچنین با به کار بردن کلمات دلنشین، اندوه و گرفتگی را از آن فرد برطرف نمایید.
به طور کلی شکستن دل انسان مؤمن که به تعبیر روایات، احترام او از کعبه بیشتر است، دارای آثار وضعی و جانبی فراوانی است و دلی که شکست به سادگی التیام نمی یابد و جبران آن دشوار است.
|
|
در این صورت استحقاق ورود به بهشت را پیدا میکند، یعنی این گناه مانند گناهان دیگر به نحوی باید جبران شود. از روایات برمیآید که شیعیان گناهکار اگر در دنیا موفق به توبه نشده باشند، در عالم برزخ با عذاب قبر کیفر میبینند و پاک میشوند و در قیامت به بهشت خواهند رفت. با توجه به این نکته معلوم میشود که بی اعتنایی در برابر این گناه معنی ندارد. وظیفه انسان در این مورد جبران گناه است و جبران گناه به اینصورت است که از عمل خود پشیمان باشد و استغفار نماید و برای او دعا کند و اگر محذوری ندارد، از ایشان عذرخواهی کند و با خوبی تلافی نماید. اگه واقعا دل داری اگه واقعا زندگی یه مومن واست مهمه هیچوقت دل یه مومن رو نشکن هیچوقت... شکستن دل تاوان سنگینی داره
دل آزردن و دل شکستن اگر ناحق باشد، از مصادیق "ایذاء" مؤمن است و "ایذاء" و اذیت مؤمن از گناهان بزرگ محسوب میشود. قرآن مجید میفرماید: "کسانی که مردان و زنان مؤمن را میرنجانند، در حالی که استحقاق آن را ندارند، بار بهتان و گناه آشکاری را به دوش کشیدهاند".
رسول خدا (ص) میفرماید: "هر کس مؤمنی را به ناحق اذیت کند، مثل این است که ده هزار مرتبه مکه معظمه و بیت المعمور را خراب کرده و هزار فرشته مقرب را کشته باشد".
در جایی فرموده است: "کسی که مؤمنی را بیازارد، گرچه به یک کلمه باشد، روز قیامت محشور میشود، در حالی که بین دو چشمش نوشته شده است: او از رحمت الهی محروم است و مانند کسی است که کعبه و بیت المقدس را ویران کرده باشد و ده هزار فرشته را به قتل رسانده باشد".
از این روایت بر میآید که آزار رساندن و رنجاندن مؤمن، مانع ورود به بهشت میشود مگر کسی که این گناه را مرتکب شده است، توبه نماید و از عمل خود پشیمان گردد و یا در عالم برزخ کیفر گناه خود را ببیند.
