پوشش ظاهری در کنار کاربردهای اولیه خود، می‌تواند به‌عنوان وسیله‌ای برای ایجاد ارتباط و انتقال مبانی ذهنی فرد به مخاطبان نیز استفاده شود. نوع لباس پوشیدن به دلیل اینکه نخستین تصویر و تأثیر را در ذهن دیگران درباره ما شکل می‌دهد، می‌تواند کلید بسیاری از ارتباط‌های موفق یا ناموفق روزانه‌مان باشد.
 لباس می‌تواند منبع مهمی برای قضاوت دیگران درباره شخصیت، خاستگاه قومی و زبانی، پایگاه اجتماعی و حتی گاهی ایدئولوژی و گرایش‌های فکری ما باشد. اما در این میان پوشش بانوان در هر جامعه‌ای از نمادهای فرهنگی آن جامعه محسوب می‌شود. با نگاهی به جوامع مختلف درمی یابیم که زنان آن جامعه براساس خواسته‌های فردی خود یا ارزش‌ها و اعتقادات حاکم بر جامعه‌شان لباس می‌پوشند. بنابراین می‌توان پوشش و حجاب را عنصری تأثیرگذار در حوزه‌هایی مانند امنیت اجتماعی، موضوع‌های مربوط به خانواده و فعالیت‌های اجتماعی زنان ارزیابی کرد.
از جاذبه‌های فرهنگی مناطق کردنشین و به‌ویژه کردستان لباس‌های زیبا با رنگ‌های شاد و متنوعی است که برگرفته از طبیعت زیبای این منطقه است. این نوع پوشش هم درزمینه ارتباط‌های بین قومی حاوی پیام است و نقش نمادینی دارد و هم در حوزه ارتباط‌های میان‌فرهنگی می‌تواند در زمره‌ مؤلفه‌های ارتباطات غیرکلامی قرار گیرد. لباس کردی، چه در قالب جامه‌های متنوع زنانه و چه در قالب لباس‌های سنگین و وزین مردانه، بیانگر فرهنگی است که از گذشته‌های دور تاکنون به ما منتقل شده است، اما متأسفانه امروزه شاهد ورود مدهای نامناسبی هستیم که با فرهنگ ما چندان سازگار نیست.
لباس کردی نماد فرهنگ غنی کردستانی‌هاست که با زوال استفاده از آن، قسمتی از فرهنگ ما نیز ازبین می‌رود. متأسفانه هر روز شاهد کمرنگ‌تر شدن استفاده از لباس کردی به‌ویژه ازسوی نسل جوان هستیم.
امروزه از لباس کردی بیشتر در مراسم و مهمانی‌ها استفاده می‌شود و اگر این روال ادامه یابد، دیگر در آینده پوششی به‌عنوان لباس محلی با دوخت مناسب و اصیل نخواهیم یافت.
نباید اجازه دهیم تبلیغات دنیای سرمایه‌داری ما را به سویی هدایت کند که پوشیدن لباس محلی «عقب‌ماندگی» و «بی کلاسی» تلقی شود.