خدا زن را آفرید و زن یعنی زندگی، خدا زندگی را آفرید، عشق را و مردمی را و بدان فضیلت را و آنگاه زن یعنی آزرم و پاکدامنی، شرف و مهر مادری و همسری، یعنی آن برتری که مرد بی وجود آن یعنی هیچ. زن، تو بهترین گل واژه هستی، هستی. تو غزل لطیف روزگاری، تو دفتر رنج های نامکتوبی، تو دیوان محبتی اکنون که من از تو هستی یافته ام پس از تو می نویسم. توصیفی زیبا و کیمیا گرانه از زیبا ترین و لطیف ترین آفرینش خداوند یعنی زن.

20 جمادی الثانی روز زاد روز بانوی نمونه ی اسلام، فاطمه زهرا(س) روز زن نام گرفته است. بانویی که گل سر سبد تمام بانوان عالم است.

وقتی باور غالب جامعه، «زن» را مایة عار می­دانست و از «دختر» نفرت داشت و حتی آن را زنده به گور می­ساخت؛ در چنین محیطی، «اسلام» جایگاه انسانی زن را احیاء کرده و او را ریحانه؛ یعنی شاخه گلی ظریف می­نامد. موضوع زن به عنوان نیمی از پیکره ی جامعه ی انسانی به همان اندازه قابل بررسی و ژرف نگری است که انسان شایسته شناخت و بررسی است از این رو شناخت زن، منزلت و مقام او در حقیقت شناخت انسان و کرامت اوست.زن همچون مرد، تکامل پذیر است و قرآن هر گاه از ارزش­های والای انسانی سخن می­گوید، از «زنان» همسان مردان یاد می­کند بدان حد که هر دو می­توانند به مقامات انسانی و معنوی دست یابند. و مقاماتی همچون: اسلام، ایمان، طاعت، راستگویی،شکیبایی، خداترسی، روزه­داری، خویشتن داری و یاد خدا، برای هر زنی قابل دست یابی    است . نقش محوریش در گرما بخشی به کانون خانواده آشکار است بی جهت نیست که عارف به خدا پیوسته ای همچون امام خمینی(قدس سره) دامان زن را محل عروج معنوی و ملکوتی مرد می داند و بسیاری از روایات نیز بر همین حقیقت مهر تأیید می زند برای اینکه زن به درستی از عهده ی این مسؤولیت بزرگ برآید اسلام دستورات تربیتی حساس و دقیقی را متوجه او نموده است. آن دستورات از نخستین مرحله ی شکل گرفتن جنین آغاز می شود و در مراحل بعدی ، یعنی تولد، شیرخوارگی ، طفولیت و رشد فرزند ادامه می یابد. زن حامل ودیعه های الهی به نام عطوفت و مهربانی است. اسلام برای زن مقام و ارزش شگفتی را قائل شده است تا آنجا که رسیدن به آخرین مرحله کمال بشر یعنی بهشت را با رضای مادر میسر می داند. زن قابل وصف نیست؛ زن، زن است. همین